Rynek & Raporty

Od końca października 2018 r. w notowaniach EUR/USD mamy do czynienia z wąską konsolidacją w większości zamkniętej okrągłymi poziomami 1,13 i 1,15. Taka długi okres stabilizacji jest wydarzeniem niespotykanym, szczególnie na EUR/USD, gdzie ostatnie lata obfitowały w silne trendy. Co musi się stać, żeby kurs w końcu wyrwał się z trendu bocznego?

Finalny odczyt indeksu PMI dla sektora usługowego w strefie euro przyniósł rewizję w górę do 52,8 z 52,3, co dało paliwo do lekkiego wzrostu EUR/USD ponad 1,1330. Sektor usługowy radzi sobie lepiej niż przemysł (49,3), szczególnie w Niemczech. Pozytywną niespodzianką jest utrzymanie powyżej 50 pkt wskaźników z Francji i Włoch, mimo że konsensus prognoz wskazywał na wejście tych sektorów w recesję. Z komentarza do prognoz bije jednak większa rozwaga przy wskazaniu słabości nowych zamówień, co ogranicza perspektywy prędkiego odbicia.

Wall Street podąża śladem Azji i Europy i otwarcie zdominowała strona kupująca przy optymizmie wokół postępów w rozmazach handlowych USA-Chiny. Mimo to poza wstępnymi zwyżkami o 0,3-0,8 proc. o rozwinięcie ruchu może być trudniej przy braku innych impulsów. S&P500 na 2814 jest blisko 6-miesięcznych szczytów. Nasdaq rośnie prawie 0,8 proc. z pomocą producentów procesorów. Tymczasem w Europie mamy dryf od otwarcia na niewielkich zyskach – DAX rośnie 0,3 proc., CAC40 zyskuje 0,8 proc., a FTSE100 rośnie o 0,6 proc. Wokół piątkowego zamknięcia bez zmian oscyluje WIG20.

Złoto wróciło poniżej 1290 USD/oz, w efekcie wymazane zostały trzy tygodnie wzrostów z końcówki stycznia i pierwszej połowy lutego. Silniejszy USD jest tylko częściowym problemem (i nie zawsze jednoznacznie skorelowanym z przeceną kruszcu), a spadki mają podparcie w wyprzedaży złota przez fundusze ETF. W całym lutym pozbyły się one 30 ton metalu, w piątek dokładając kolejne 11 ton (!). Wygląda na to, że przekonanie o finalizacji porozumienia USA-Chiny oraz bardziej optymistyczne perspektywy brexitu zmniejszają zapotrzebowanie na bezpieczne aktywa, co mocno uderza w złoto. Od strony technicznej kurs wrócił w zakres styczniowej konsolidacji ze wsparciem na 1276. Utrzymanie tego poziomu będzie kluczowe, jeśli popyt chce jeszcze szukać siły do odbicia. Opory: 1297, 1302.

EUR/PLN wrócił z 4,34 w równie imponującym tempie, co tam się znalazł na początku lutego, a gdy już zahaczył 4,30 handel ponownie się wyciszył. Generalnie pozytywny sentyment rynkowy (rynki wschodzące korzystają na optymizmie wokół rozmów USA-Chiny) oraz wzrost rentowności długu w ślad za rajdem oprocentowania na rynkach bazowych pomaga w aprecjacji złotego. Od strony technicznej jesteśmy na poziomie równowagi, gdzie spędziliśmy większość czasu mniej więcej licząc od sierpnia ubiegłego roku. Przy pozytywnym zapleczu kurs powinien dojść do 4,29, ale stąd nastawiałbym się na powrót nudnej konsolidacji 4,28-4,3050, czekając na nowe impulsy. Bez diametralnej odmiany otoczenia, nie widzę, aby złoty nagle miał się stać ponownie „interesujący”.

Akcje w Europie ponownie rosną z tego samego powodu - nadzieje wokół rozmów handlowych poprawiają sentyment. Jednak po szybkim otwarciu kolejne minuty przynoszą ospały dryf, gdyż brak istotnych wydarzeń w kalendarzu odbiera argumentów za wzmocnienia zmienności. DAX rośnie 0,3 proc., CAC4 zyskuje 0,7 proc., ale WIG20 traci 0,2 proc. W Warszawie start był wzrostowy, ale 2350 okazało się poziomem, który straszy kupujących. Mocno tracą PGE (-5,6 proc.) oraz Energa (-4,5 proc.) po tym, jak w piątek po zamknięciu sesji podały szacunki wyników poniżej oczekiwań rynkowych.

W zeszłym tygodniu widzieliśmy cztery próby wyjścia ponad 1,14, z których tylko jednej udało się wytrwać powyżej bariery dłużej niż godzinę. Wypłukiwanie krótkich pozycji po nieudanych atakach na 1,12 pozwoliło podbić kurs, ale potrzeba aktywacji świeżego popytu, by myśleć o przeniesieniu konsolidacji półkę wyżej. Konsolidacji, gdyż na razie nie mam przekonania do zawiązywania się większego trendu. Z resztą dzisiejszy zjazd pod 1,1350 dobitnie pokazuje, że popyt nie zamierza spieszyć się do handlu, szczególnie jeśli tydzień zawiera posiedzenie EBC (czwartek) i raport NFP (piątek). Pierwsze sensowne wsparcie czeka na 1,1295. Sufit wyznaczają zeszłotygodniowe szczyty w rejonie 1,1400/20.

Indeks ISM dla przemysłu USA runął z 56,6 do 54,2 pkt. Konensus zakładał wartośc wskaźnika na poziomie 55,8 pkt. Dolar traci. Eurodolar ponownie wspina się do 1,14. USD/JPY spada do 111,70.

Inflacja konsumencka w Eurolandzie w lutym przyśpieszyła z 1,4 do 1,5 proc. taki scenariusz jest zgodny zachowaniem się wskaźników cenowych dla Niemiec, które poznaliśmy wczoraj. Inflacja bazowa pozostaje przytłumiona. Odczyt na poziomie 1,0 proc. rok do roku przy oczekiwaniach i poprzedmi wskazaniu 1,1 proc. rok do roku zmniejsza prawdopodobieństwo aprecjacji euro. EUR/USD osuwa się kilka pipsów do 1,1356. Wsparcie to 1,1330 a opór wyznaczają 1,1370, 1,1390 oraz strefa powyżej 1,14.