Rynek & Raporty

W maju inflacja bazowa zgodnie z oczekiwaniami pozostała na 1,7 proc. r/r. W piątek dowiedzieliśmy się, że inflacja CPI wyniosła 2,4 proc. r/r. Drożejące ceny żywności są głównym motorem przyspieszenia inflacji w maju (np. warzywa podrożały o 22,6 proc. r/r), co nie przekłada się na wzrost inflacji bazowej. EUR/PLN jest stabilny na 4,2590.

Powracającym tematem, który jest bolączką bankierów centralnych, są spadające oczekiwania inflacyjne. W piątek Uniwersytet Michigan w swoim raporcie podał, że długoterminowe oczekiwania inflacyjne (tj. w horyzoncie 5-10 lat) spadły z 2,6 proc. do 2,2 proc. i są najniższe w 40-letniej historii badań. Dla EBC preferowaną miarą inflacji jest swap inflacyjny 5y5y, który mierzy spodziewaną inflację za 5 lat przez kolejne 5 lat. Tutaj także zostały osiągnięte historyczne minima na 1,13 proc., wymazujące cały pozytywny efekt QE. Presja inflacyjna w USA i strefie euro słabnie, co dla banków z mandatem dbania o stabilność cen jest alarmującym sygnałem. Konieczność proaktywnej polityki tłumaczy, dlaczego dla inwestorów tak istotne w tym tygodniu mogą być posiedzenie FOMC i wystąpienia prezesa EBC Draghiego w Sintrze mogą być przełomowe.

Piątkowe wybicie na tegoroczne szczyty zostało brutalnie przerwane przez umocnienie dolara w reakcji na lepsze od oczekiwań dane z USA. Obroniła się (po cenach zamknięcia) linia oporu w postaci długoterminowej linii trendu spadkowego 2014-2019, a nietrwałość wsparcia na 1345 chłodzi zapał popytu. Pozostajemy w pro-wzrostowym układzie, ale niespodziewany zwrot w piątek tonuje optymizm strony kupującej i otwieramy się na fazę konsolidacji z obserwacją poziomów 1319,7 od dołu a strefą 1346,5/1348,1 od góry.

Od tygodnia USD/JPY zakotwiczył się przy 108,50 i nie widać zanadto chęci do ruchu w żądnym kierunku. 108,15 jest wstępną strefą wsparcia, a zapędy popytu gasną przed 108,80. Przystanek jeszcze nie przekreśla średnioterminowego scenariusza realizacji podwójnego szczytu (cel: 107,40). W międzyczasie testem sentymentu będzie zbliżenie do linii trendu spadkowego. W przypadku przełamania, kurs powinien się kierować na 109,66 (dołek z marca), a dalej w kierunku średnich: 55-sesyjnej (110,30) i 100-sesyjnej (110,48).

Bezsilność w pociągnięciu rynku wyżej zwykle się mści na EUR/USD i lepsze dane z USA w piątek były dobrym pretekstem, by ściągnąć rynek niżej, a naruszenie średniej 100-sesyjnej tylko dolało oliwy do ognia. Kurs wrócił na 1,12, po drodze łamiąc jeszcze średnią 55-sesyjną i przynajmniej na chwilę powinniśmy mieć uspokojenie. Rynek czeka na środową decyzję Fed i teraz po korekcie łatwiej będzie o reakcję w obu kierunkach, gdyż obniżyła się poprzeczka dla gołębich zaskoczeń. Mimo to, jeśli prezes Powell nie da silnego sygnału (który jasno wskaże lipiec jako pierwszy termin jednej z trzech obniżek w tym roku), wciąż jest pole do rozczarowania. Dodatkowego zamieszania może dostarczyć prezes EBC Draghi podczas paneli na konferencji w Sintrze – kluczowe wystąpienie we wtorek. Podsumowując, w tym tygodniu analiza techniczna może zejść na drugi plan ze wszystkim możliwym od 1,1109 do 1,1346.

Na początku sesji nowojorskiej rynek zaczął korygować wcześniejsze umocnienie dolara (w sposób bardzo łagodny i stopniowy). EUR/USD powrócił np. ponad 1,1240 a USD/JPY nie wyszedł ponad 108,50 i cofnął się o kilkanaście pipsów. Obrazu handlu nie zmienia wstępny odczyt indeksu Uniwersytetu Michigan, który mierzy nastroje gospodarstw domowych. Wskaźnik przybrał wartość 97,9 przy oczekiwanych 98 pkt. Indeks obniżył swoją wartość ze 100 pkt miesiąc wcześniej a słabo wypadły i oczekiwania inflacyjne i oczekiwania względem kondycji gospodarki. To mała łyżeczka dziegciu w beczce miodu dobrych danych z USA, które dziś napłynęły na rynek.

Po danych o sprzedaży detalicznej, które umocniły dolara, teraz przychodzi czas na informacje z przemysłu. Te są również pozytywne, ale tradycyjnie reakcja na publikację tego wskaźnika jest umiarkowana. EUR/USD pozostaje pod 1,1240 a USD/JPY flirtuje ze 108,50. Dolar zyskał w tym tygodniu do wszystkich walut G-10, a najsłabsze były waluty Antypodów, zwłaszcza NZD. NZD/USD obniżył się około 2,3 proc. Z kolei EUR/USD spadł niemal 1 proc. i powrócił do poziomów sprzed czerwcowego posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego. Wracając do danych: produkcja przemysłowa wzrosła solidne 0,4 proc. m/m przy oczekiwaniach na pułapie 0,2 proc. m/m. Dodatkowo, minimalnie w górę zrewidowano poprzedni odczyt.

Dolar zyskuje po danych o sprzedaży detalicznej za maj. Główny wskaźnik zanotował dynamikę 0,5 proc. m/m, podobnie statystyka z wyłączeniem aut. Odczyt na poziomie głównego wskaźnika minimalnie gorszy od konsensusu, a bez aut minimalnie lepszy. Jeśli dodatkowo uwzględnimy silne rewizje w górę danych za kwiecień, to wydźwięk opublikowanych przed chwilą danych jest już zdecydowanie pozytywny. EUR/USD spada pod 1,1250 a USD/JPY podbija do 108,40.

W brytyjskiej prasie pojawiła się nowa koncepcja daty brexitu. Źródłem jest artykuł w The Times, który sugeruje styczeń 2020 r. Jest rosnące przekonanie, że po zmianie premiera w Wielkiej Brytanii stanowisko UE zaostrzy się i mało prawdopodobne są zmiany warunków porozumienia. Bezumowny brexit po 31 października 2019 r. nie jest wykluczony, choć bardziej prawdopodobne jest ostateczne „techniczne” odroczenie do stycznia 2020 r. pozwalające przygotować kontrolowany bezumowny brexitu. Wówczas Wielka Brytanii opuści UE niezależnie, czy w międzyczasie porozumienie zostanie zawarte, czy nie. Według artykułu opór Francji przed dłuższym odroczeniem zyskuje zwolenników i może wystąpić jedynie w przypadku potworzenia referendum lub rozpisania przyspieszonych wyborów.