Rynek & Raporty

Bank Kanady utrzymał stopy na 1,75 proc., ale jednocześnie z komunikacji usunął stwierdzenie o dążeniu do podwyżek stóp procentowych. Po decyzji kurs wystrzelił ponad 1,35, czyli o około 70 pipsów. Ostatnie dni nie sprzyjają definitywnie walutom surowcowym: trio AUD, NZD, CAD jest pod wyraźną presją pomimo wzrostów cen ropy, historycznych maksimów na amerykańskim rynku akcji oraz wysokim cenom miedzi. Wszystko to pochodna dryfu polityki w kierunku bardziej łagodnej, a wręcz nastawienie się inwestorów, że dochodzić będzie (AUD, NZD) do cięć stóp. 

USD/CAD dokonuje retestu górnej bandy konsolidacji tuż przed decyzją Banku Kanady. Jest wyraźna presja na sprzedaż CAD przy mocnej postawie ropy naftowej, co z jednej strony przypomina o osłabieniu korelacji w ostatnich tygodniach, ale też sugeruje, że korelacja może być gdzie indziej. W ostatnim czasie AUD i NZD silnie traciły w obliczu rozczarowujących danych o inflacji, które zbudowały oczekiwania, że RBA i RBNZ zetną stopy procentowe już w maju, albo na którymś kolejnym posiedzeniu. Wydaje się, że CAD został zabrany tą retoryką „dla towarzystwa”. Jednak to może być zgubne uproszczenie. Jak pisaliśmy wcześniej, BoC otrzymał dość solidne dane z gospodarki i nie ma powodów, by bardziej łagodzić swoje nastawienie. Ostatnie wzrosty wyczerpują siłę dalszego skoku przy ewentualnym gołębim wydźwięku (sugestia obniżki) kurs może szybko wyskoczyć ponad 1,35. Neutralny przekaz może wywołać sprzedaż faktów i odbicie w stronę dołków konsolidacji (~1,3280). Rynek CAD zwykle nie jest płynny, co gwarantuje szarpane ruchy.

Niemiecki rynek akcji błyskawicznie otrząsnął się z rozczarowania odczytem Ifo i ewidentnie pozostaje w trybie polowania na lokalne dołki. Tak było w poprzedni czwartek, tak jest i dziś. Kontrakt rano był blisko 12300 pkt, potem cofnął się na kilkadziesiąt punktów by ostatecznie z dużym impetem przebić opór 12290 (lokalny szczyt) oraz 12310 pkt (poziom zniesienia 61,8 proc. Fibo ubiegłorocznych zniżek). Kontrakt rośnie dziś 0,75 proc. i jest ponad 12360 pkt. Jeśli przyjąć tezę, że od października do lutego była budowana formacja odwróconej głowy z ramionami, to jej zasięgu należy szukać przy sierpniowych szczytach i w okolicy 12600 pkt. Nieco niżej, przy 12470 pkt leżą też szczyty z września 2018 roku. Wsparcia to z kolei 12300 pkt, 12210 pkt, 12140 pkt oraz 12050 pkt.

Wspólna waluta zdołowana jest przez słabe dane z Eurolandu, z ostatnim katastrofalnym odczytem PMI dla Niemiec na czele. Przed dzisiejszym odczytem Ifo prognozowano kontynuację odbicia wskaźnika z 99,6 do 99,9 pkt. Zamiast tego główny indeks przybrał wartość na poziomie 99,2 pkt. Co gorsza rozczarowała i składowa oczekiwań (95,2 pkt vs. 95,6 pkt poprzednio i oczekiwane 96,1 pkt) i subindeks oceny bieżącej (103,3 pkt vs 103,8 pkt poprzednio i konsensus 103,5 pkt). W reakcji na dane EUR/USD cofał się do 1,12. Kontrakt na indeks DAX cofa się z okolic ubiegłotygodniowych szczytów 12290 do 12250 pkt. Najbliższe wsparcie to strefa wokół 12210 pkt.

Nowy Jork po powrocie do handlu skupił się na kupowaniu dolara amerykańskiego. EUR/USD spadał na chwilę pod 1,1210, wyraźnie tracą metale, zwłaszcza srebro. Po pierwszym dzwonku na NYSE kontrakt na S&P500 pozostaje w okolicach 2915 pkt, czyli 25 pkt poniżej historycznych szczytów. Wśród nośnych medialnie amerykańskich spółek należy wspomnieć o Twitterze. Spółka zaimponowała liczbą aktywnych używtkowników, która przyćmiła solidny zysk na akcję i przychód ze sprzedaży. Notowania rosnąc ponad 37,5 zaczęły wypełniać lukę powstałą latem ubiegłego roku.

W ostatnich latach wielokrotnie zdarzało się, że na antypodach rozczarowania danymi o inflacji szły parami: za gorszym od prognoz odczytem CPI dla Nowej Zelandii szedł gorszy odczyt dla Australii. Rynkowa świadomość tej zależności jest dziś kluczowym czynnikiem, który spycha AUD/USD w kierunku 0,71. Rynek w rezultacie wchodzić będzie w nocny odczyt inflacji (o 3:30 polskiego czasu, zakładane jest wyhamowanie z 0,5 do 0,2 proc. kawrtał do kwartału) z wyjątkowo pesymistycznym nastawieniem.

We wtorkowe południe na rynku walutowym nadal dominuje ograniczona zmienność. Aurę wiosennego rozleniwienia, w której umacnia się amerykański dolar próbuje przełamać jedynie GBP. Kabel powraca bowiem ponad 1,30. Rynek zdaje się pozytywnie przyjmować informacje, że w przyszłym tygodniu gabinet May po raz kolejny spróbuje uzyskać poparcie dla swojego planu rozwodu z Unią Europejską.

Ostre wyhamowanie sprzedaży detalicznej (z 6,5 do 3,1 proc. w ujęciu rok do roku) to przede wszystkim pochodna efektów liczby dni roboczych w marcu oraz przeunięcia Wielkanocy. Nasza prognoza była minimalnie poniżej rynku (2,9 proc. rok do roku), ale bliższa faktycznemu odczytowi niż konsensus w ankiecie Bloomberga. EUR/PLN w poświątecznym handlu minimlanie rośnie. Wsparcie to 4,27 a opór to 4,2950. Nie widzimy znacznego pola do umocnienia złotego w najblizszych dniach.

Wtorkowa sesja daje szansę by inwestorzy bez szoku weszli w normalne rynkowe tryby: najważniejsze wydarzenia będą miały miejsce dopiero w kolejnych dniach. W skróconym tygodniu kluczowe będzie, czy bez danych pierwszego kalibru uda się podtrzymać przyzwoite nastroje inwestycyjne. O krótkoterminowym sentymencie decydować mogą Ifo z Niemiec i zamówienia na dobra trwałe oraz PKB z USA. Lokalnie znaczenie będą miały CPI z Australii oraz decyzje banków centralnych Kanady, Japonii i Szwecji.