Rynek & Raporty

GBP/USD utrzymuje się blisko 1,3050, gdyż trwająca konferencja prasowa szefa Banku Anglii marka Carneya nie przynosi impulsów dla zmienności. Carney zaznaczył, że najnowsze projekcje sugerują, że bieżąca rynkowa wycena krzywej stóp procentowych nie odzwierciedla realizacji zadań banku centralnego. Innymi słowy rynek dyskontuje zbyt płasko ścieżkę stóp procentowych i nie docenia gotowości BoE do podwyżek. Jednocześnie Carney podkreślił, że mowa tu o stopniowych i powolnych podwyżkach, choć na ten moment nie uznano, aby podwyżka byłą potrzebna. Są to istotne wskazówki dla rynku długu i rentowności 10-letnich obligacji podskoczyły 1 pb do 1,162 proc.

Bank Anglii zgodnie z oczekiwaniami utrzymał główną stopę procentową na 0,75 proc. Za decyzją opowiedziało się wszystkich dziewięcioro członków Komitetu, co jest negatywnym zaskoczeniem, gdyż rynek zakładał przynajmniej jeden głos za podwyżką. W komunikacie zaznaczono jednak, że potrzeba więcej niż jednej podwyżki, by utrzymać inflację w ryzach. To daje jastrzębią przeciwwagę, gdyż rynek dotychczas wycenią tylko jedną podwyżkę w ciągi najbliższych dwóch lat. Po wstępnym podskoczeniu funt jednak traci, gdyż oczekiwania były ustawione na bardziej konstruktywny wydźwięk. GBP/USD osuwa się do 1,3030.

Kurs kontraktu CFD na DAX pozostaje w fazie konsolidacji, odzwierciedlając wyczekiwanie rynku akcji na świeże impulsy. Dryf został zamknięty między wsparciem 12270-12290 a oporem 12360-12400. Wydaje się jednak, że rynek zbiera się do wyjścia górą, gdzie następnymi poziomami do obserwacji będą 12444 (szczyty z września-października 2018 r.) i 12595 (szczy z sierpnia 2018 r.).

Nie-gołębi wydźwięk FOMC zabiera urok ze sprzedaży USD i rynek zaczął domykać krótkie pozycje. EUR/USD miał chwilową wizytę ponad 1,1250 i sądzę, że dziś może być ciężko z wyjściem nawet ponad 1,1230. Z drugiej strony nie ma też bodźca do zepchnięcia kursu w stronę zeszłotygodniowych dołków, szczególnie po tym, jak bezowocne były skutki naruszenia wsparcia na 1,1176/80. Krótkoterminowo jesteśmy zamkniecie w ciasnym przedziale w oczekiwaniu na świeże sygnały, którymi prawdopodobnie będą dopiero jutrzejszy NFP i ISM dla usług z USA.

Fed nie zaoferował żadnych sygnałów, że jest bliżej cięcia głównej stopy procentowej, co było jastrzębią niespodzianką pomagającą dolarowi. Otrzymaliśmy też sprzeczne sygnały dotyczące oceny inflacji, które mogą wymagać rozwinięcia w komentarzach członków komitetu. W czwartek w centrum uwagi kolejny bank centralny: Bank Anglii.

Fed zgodnie z oczekiwaniami utrzymał przedział wahań dla stopy rezerw federalnych na 2,25-2,50 proc., ale obniżył stopę dla depozytów powyżej rezerw obowiązkowych (Interest Rate On Excess Reserves, IOER) do 2,35 proc. z 2,40 proc. Jest to techniczna zmiana, częściowo oczekiwania. W komunikacie stwierdzono, że w swoim nastawieniu bank pozostanie cierpliwy, gospodarka jest solidna. Zmienił się język dotyczący inflacji – Fed już nie uznaje słabości inflacji jako przejściowej, za to teraz całościowo ocenia inflację jako stłumioną i pozostającą poniżej celu 2 proc. Jest to jedyny element decyzji, który wybrzmiewa gołębio, choć w granicach rynkowych przewidywań. USD reaguje skromną przeceną – EUR/USD skoczył z 1,1245 do 1,1260.

Mamy pierwsze oznaki, że gospodarki Chin i strefy euro wygrzebują się z przejściowych kłopotów, podczas gdy kondycja USA pozostaje solidna. Jednak za szybszym ożywieniem nie idzie mocniejsza inflacja, co z jednej strony przyprawia bankierów centralnych o ból głowy, ale z drugiej daje idealny pretekst, by zastopować plany normalizacji polityki pieniężnej. Niezależnie jak bardzo bankierzy centralni powątpiewają w kruchość globalnego wzrostu, na wszelki wypadek wolą zaoferować luźniejsze warunki monetarne i dać przestrzeń dla rynkowego entuzjazmu. Spodziewany w drugiej połowie roku rajd ryzyka staje się coraz bardziej realny.

Jednym z ważniejszych odczytów makro w tym tygodniu jest indeks ISM dla przemysłu USA, który zostanie opublikowany 1 maja o 16:00. Rynek oczekuje skromnego spadku z 55,3 do 55 pkt. Cennych wskazówek przed publikacją tradycyjnie dostarcza seria publikacji regionalnych barometrów koniunktury. Wskaźniki takie jak Richmond Fed, Dallas Fed czy Philly Fed tradycyjnie wykazują dużą zmienność z miesiąca na miesiąc i mają małą moc predykcyjną. Ich znaczenie rośnie jednak gdy będziemy analizować zmiany średniej wartości pięciu indeksów. Bazując właśnie na historycznych zależnościach pomiędzy przeciętną wartością regionalnych wskaźników i ISM dla przemysłu można spodziewać się odczytu w okolicy 53,5 pkt. Warto też odnotować, że jedynie indeks NY Empire State wypadł lepiej od szacunków – pozostałe dość wyraźnie rozczarowały.

Kurs kontraktu CFD na DAX ponownie notuje skromną zmiane procentową. Obroniony został ważny lokalny poziom wsparcia w okolicy 12270-12290 pkt. Krótkoterminowym oporem jest seria szczytów w przedziale 12360 -12400 pkt.