Rynek & Raporty

Po publikacji szokujących danych o nowo zarejestrowanych bezrobotnych, które wskazują, że około 10 mln osób, czyli 3 proc. populacji USA złożyło w dwóch ostatnich tygodniach nowe wnioski o zasiłek, kontrakt na S&P 500 spada w kierunku kluczowych wsparć w okolicy 2450 pkt. Wyznaczają je poniedziałkowe minima, który były testowane wczoraj. Strefa ta to linia podwójnego szczytu o modelowym zasięgu około 2250 pkt. Jej sforsowanie skutkowałoby zapewne przyśpieszeniem zniżki. Przed 2250 pkt bardzo ważną barierą jest 2385 pkt, czyli szczyty z 23 marca, które w kolejnych dniach były respektowane. Presję ze wsparcia 2450 pkt zdjęłoby wyjście ponad 2510 pkt, które oznaczałoby wymazanie ponad 38,2 proc. zniżek z okolic 2630 pkt i pokonanie wczorajszych maksimów z sesji europejskiej. Naszym scenariuszem bazowym jest zejście na niższe pułapy.

Kurs USD/JPY po złamaniu stromej linii trendu wzrostowego i wyjściu z klina runął w kierunku 107,00. Po ustanowieniu dołków na poniedziałkowej sesji azjatyckiej, impet spadków przygasł i kurs odbił do 108,70. Nie przebił jednak respektowanej, górnej krawędzi chmury Ichimoku obliczanej dla interwału godzinowego i ponownie spadł do 107,00, chwilowo naruszając nawet minima ze startu tygodnia. Ich przebicie wydaje się prawdopodobne ze względu na nikłą siłę wzrostowego odbicia i pozostawanie kursu pod chmurą. Kolejnym wsparciem byłyby okolice 105,10. Zanegowaniem spadkowego scenariusza byłoby wyjście ponad 108,00.

Postępująca światowa recesja w szybkim tempie przyćmiewa Globalny Kryzys Finansowy z lat 2007-2009. Nagłe załamanie aktywności gospodarczej uniwersalnie dotyka wszystkie gospodarki przy braku jak dotychczas skutecznego rozwiązania mogącego zastopować pandemię. Wdrażane działania monetarne i fiskalne na niespotykaną dotąd skalę pomagają tylko łagodzić skutki wojny z niewidzialnym wrogiem i same nie mogą stać się impulsem do zwrotu w trendach rynkowych. Rynki osiągną dno, dopiero gdy znajdzie się medyczne rozwiązanie.

EUR/GBP drugi dzień z rzędu testuje wsparcie po dołku z września 2019 r. na 0,8785. Poniżej na kurs czekają zasieki w postaci średniej 200d na 0,8752 oraz zniesienia Fibonacciego na 0,8716. Oczekuję, że w tym rejonie spadki się zatrzymają i kurs wróci do wzrostów. Pierwsza bariera na drodze zwyżek będzie przy 0,8993 (dołek z 20 marca). Jeśli presja spadkowa nie wygaśnie, alternatywnie szukałbym wyhamowania przy 0,8590 (linia wsparcia i średnia 100d).

Awersja do ryzyka wróciła po tym, jak wygasł efekt rozliczeń końca miesiąca, za to wieści dotyczące rozwoju pandemii nie mają wielu jasnych punktów. Mimo to na rynku niedźwiedzia nie będzie brakować efektu jo-jo i przejściowych rajdów ulgi, jak ten z dzisiejszego ranka wywołany skokiem cen ropy naftowej.

Indeks ISM dla przemysłu wypada powyżej oczekiwań – w zasadzie powyżej najwyższych prognoz – na 49,1 (prog. 44,5). Wysoki wynik wziął się z silnego soku subindeksu dostaw materiałów do produkcji – największy wzrost od 2005 r. Ale wskaźniki zamówień i zatrudnienia sygnalizują spadki najgłębsze do 2009 r. Podobnie jak w Europie niezwykłe okoliczności zaburzają ogólny wydźwięk ISM (czy PMI), jednak w szczegółach kryje się ponury obraz załamania w sektorze. Mimo wszystko jednak lepsze od oczekiwań dane pozwalają zahamować pogrom na rynku akcji – S&P500 odbija o 13 pkt. do 2509.

Według danych ADP w ubiegłym miesiącu w sektorze prywatnym USA ubyło 27 tys. miejsc pracy, dużo mniej od spodziewanych 150 tys. Jest to pierwszy ubytek zatrudnienia od 2017 r. po wzroście o 179 tys. w lutym po korekcie. Nie dajmy się jednak zwieść liczbom. ADP informuje, że obliczenia nie odzwierciedlają masowego wzrostu wniosków o zasiłek dla bezrobotnych w tygodniu zakończonym 26 marca (skok wniosków o 3,28 mln). Dane nieco zakłamują obraz dla całego marca. Wciąż z rządowego raportu NFP w piątek możemy otrzymać paskudne liczby. Nic dziwnego zatem, że rynek z rezerwą podchodzi do dzisiejszych danych – USD/JPY ledwo drgnął ma 107,50. Kontrakt na S&P500 pozostaje przy dziennych minimach ok. -4 proc.

Nowy kwartał złoty rozpoczyna od osłabienia. EUR/PLN powrócił ponad 4,55. Notowania rosną od 26 marca w łagodnym kanale wzrostowym. Zagrożenia dla złotego pozostają asymetryczne. Spodziewamy się, że to koniec presji na ryzykowne aktywa i waluty. W rezultacie oczekujemy, że musi sporo czasu upłynąć zanim EUR/PLN powróci poniżej 4,50. Warto skomentować licznie pojawiające się analogie do roku 2008. Są minimum dwa czynniki, które pozwalają wnioskować, że złoty nie doświadczy aż tak głębokiego załamania jak wtedy. Przypomnijmy, że w kilka miesięcy kurs wystrzelił z 3,20 ponad 4,90. Po pierwsze, złotego chronić powinna dobra sytuacja w bilansie płatniczym. Nasza gospodarka wolna jest deficytu na rachunku obrotów bieżących, który jest tradycyjną piętą Achillesową gospodarek rozwijających się. Po drugie, w kryzys nie wchodzimy po okresie gwałtownego napływu kapitału i bez przewartościowanej waluty. Jedna z miar wyceny fundamentalnej, odchylenie realnego efektywnego kursu (koszyk, który uwzględnia strukturę obrotów handlowych i różnice w dynamice procesów inflacyjnych) od jego długoterminowej średniej obecnie wskazuje na neutralną wycenę. We wrześniu 2008 roku, gdy upadał bank inwestycyjny Lehman Brothers, wskaźnik przyjmował najwyższe poziomy w historii a od średniej odbiegał o ponad 2,5 odchylenia standardowego.

Postępująca światowa recesja w szybkim tempie przyćmiewa Globalny Kryzys Finansowy z lat 2007-2009. Nagłe załamanie aktywności gospodarczej uniwersalnie dotyka wszystkie gospodarki przy braku jak dotychczas skutecznego rozwiązania mogącego zastopować pandemię. Wdrażane działania monetarne i fiskalne na niespotykaną dotąd skalę pomagają tylko łagodzić skutki wojny z niewidzialnym wrogiem i same nie mogą stać się impulsem do zwrotu w trendach rynkowych. Rynki osiągną dno, dopiero gdy znajdzie się medyczne rozwiązanie.