Rynek & Raporty

Frakcja jastrzębi, czyli zwolenników bardziej restrykcyjnej polityki i wyższych stóp procentowych w swoich ostatnich wypowiedziach podkreślała, że nie widzi potrzeby ostrego luzowania polityki. Z odsieczą przychodzą im dane makroekonomiczne, które w ostatnim czasie nie sugerują, żeby gospodarka USA miała tracić impet.

W ostatnich kilkudziesięciu minutach przed kluczowym posiedzeniem Fed EUR/USD osuwa się w kierunku długoterminowych dołków, które zostały wybronione po ubiegłotygodniowym posiedzeniu EBC. Są one usytuowane w okolicy 1,11-1,1110. Lokalne opory to 1,1140 i 1,1160. Presję z minimów zdjęłoby dopiero wyjście nad 1,1190.

Narastająca niepewność wokół pogarszających się perspektyw gospodarczych, nietrafione oczekiwania banku wobec trendów inflacyjnych oraz zbudowane przez rynki oczekiwania na pierwszą od grudnia 2008 r. obniżkę stóp procentowych. W takich warunkach Fed będzie podejmował prawdopodobnie najważniejszą decyzję w tym roku. Oczekujemy obniżki o 25 pb z otwarciem drogi do dalszego luzowania w kolejnych miesiącach.

Po wyborze na nowego premiera Wielkiej Brytanii, Borisowi Johnsonowi pozostało 100 dni na uzgodnienie z UE warunków brexitu. Już w pierwszych dniach urzędowania stało się jasne, że polityka twardych żądań, która dała mu wygraną o przywództwo w partii, będzie też trzonem strategii nowego rządu, niemal do zera wymazując szanse na łagodny brexit. Termin 31 października dla zakończenia negocjacji zapowiada się na straszny halloweenowy spektakl.

Na warszawskim parkiecie minimalna zwyżka indeksu blue chips. Kurs mBanku spada dziś ponad 3 proc. i jest najniżej od ponad dwóch lat. Pod silną presją jest również kurs JSW. Największy negatywny wpływ na indeks ma 1,2 - proc. spadek kursu PEKAO. Zniżki tych spółek są równoważone przez silny wzrost PKN Orlen. Wyraźnie drożeją także CDProjekt oraz CCC. Ostatnia z tych spółek odbija z okolicy minimów notowanych od maja i powraca ponad 150 PLN za walor.

Eugeniusz Gatnar z Rady Polityki Pieniężnej komentuje dzisiejsze dane o inflacji CPI z Polski, które wskazały na przyspieszenie do 2,9 proc. r/r z 2,6 proc. w czerwcu. Zdaniem Gatnara dane wypadły zgodnie z jego oczekiwaniami i wzmacniają jego pogląd, że na jesieni konieczna będzie podwyżka stóp procentowych. Widzi on wzrost CPI powyżej 3,5 proc., tj. górnej bandy dopuszczalnych odchyleń od celu NBP. Nie wyciągalibyśmy daleko idących wniosków z opinii jednego członka RPP i biorąc pod uwagę determinację prezesa NBP do utrzymania stóp procentowych na obecnym poziomie, potrzeba aż sześciu członków Rady do przegłosowania podwyżki, co naszym zdaniem jest obecnie mało prawdopodobne.

Wstępny odczyt CPI za lipiec zaskakuje przyspieszeniem do 2,9 proc. r/r z 2,6 proc. r/r. W ujęciu miesięcznym ceny nie zmieniły się po wzroście o 0,3 proc. w czerwcu. Konsensus zakładał utrzymanie 2,6 proc. i -0,1 proc. w ujęciu miesięcznym. Ponownie ceny żywności mają największy udział w zaskoczeniu – wzrost o 0,3 proc. Inflacja oddala się od celu 2,5 proc., choć wciąż pozostaje w granicach dopuszczalnych wahań (1,5-3,5 proc.). RPP dalej ma przestrzeń, by cierpliwie znosić wahania cen żywności i (a w przyszłym roku – energii) i nie oczekiwalibyśmy nagłego zwrotu w nastawieniu w polityce pieniężnej. Ale dzisiejsze dane przypominają rynkowi FX o fundamentach złotego. EUR/PLN osuwa się pod 4,29.

Zaskakująca jest skala osłabienia złotego w tym tygodniu i jedyne wytłumaczenie, jakie przychodzi na myśl, to że jest to przejaw frustracji posiadaczy długich pozycji w złotym, którzy cały miesiąc czekali na pociągniecie EUR/PLN pod 4,24. Rozliczenia na koniec miesiąca przynoszą kapitulację i porzucenie tego nietrafionego pomysłu inwestycyjnego. W końcu ani dane, ani ruchy na rynkach bazowych nie implikują presji deprecjacyjnej polskiej waluty. A to, że na rynku nie widać innej siły mogącej przeciwdziałać osłabieniu tylko potwierdza, jak płytki i mało atrakcyjny stał się rynek złotego. Technicznie 4,30 ma jedynie znacznie psychologiczne, a oporem są dopiero okolice 4,31 w postaci szczytów z maja.

W lipcu ostatnie słowo będzie należeć do Fed. Na przestrzeni miesiąca trzon dyskusji ewoluował od rozważań o skali pierwszego cięcia (25 czy 50 pb) do podziału na obóz zwolenników jednorazowego dostosowania przeciwko tym, którzy chcą większych działań. Szczególnie prezydent Trump dawał jasno do zrozumienia, że jest orędownikiem tej ostatniej opcji. Rynek jednak najwyraźniej liczy na niedobór gołębich sygnałów, biorąc pod uwagę, że dolar jest blisko dwumiesięcznych szczytów.