Rynek & Raporty

W pierwszym tygodniu kwietnia uwaga przenosi się na dane makro z USA i wskazówki z nich płynące dla polityki monetarnej. Raport z rynku pracy jest głównym wydarzeniem, ale minutki FOMC też rzucą więcej światła na przyszłą ścieżkę stóp procentowych. Mamy też decyzje banków centralnych w Australii i Polsce oraz serię odczytów PMI/ISM.

Pierwszy kwartał 2017 roku był pozytywny w szczególności dla walut gospodarek wschodzących. Kapitał spekulacyjny rządzony większym apetytem na ryzyko i poszukiwaniem wyższych stóp zwrotu napędzał indeksy giełdowe i waluty surowcowe. Największe światowe parkiety giełdowe odnotowały zrównoważone wzrosty, a giełdy rynków wschodzących cieszyły się większym napływem kapitału zagranicznego.

Indeks PCE, mierzący bazowe wydatki osobiste konsumentów w USA, wzrósł w marcu o 0,2 proc. m/m i 1,8 proc. r/r. Deflator PCE na 2,1 proc. r/r pierwszy raz od 2012 r. wyszedł powyżej celu inflacyjnego Fed. PCE jest preferowaną przez Fed miarą inflacji w USA, więc wzmacnia jastrzębie oczekiwania. Po danych USD/JPY otrzymał impuls do ruchu w górę do 111,90, EUR/USD pozostaje przy dziennych minimach blisko 1,0680.

Notowania gazu ziemnego walczą przy zniesieniu Fibonacciego 50 proc. w rejonie 3,22 USD. Opór ten został naruszony, co wskazuje na apetyt na kontynuacje wzrostów. Wcześniej jednak warto poczekać na wyraźne przebicie tego poziomu. Kolejną barierą dla rynku byka będzie zniesienie 61,8 proc. wypadające w rejonie 3,37 USD. Wsparciem pozostaje 3,12 USD, gdzie wypada zniesienie 50 proc. oraz szczyty z 21 i 25 marca.

Poniżej przedstawiamy krótki opis aktualnej sytuacji technicznej na pięciu głównych parach walutowych wraz z perspektywami dla ich kursu na najbliższe dni.

W 2017 rok inwestorzy wchodzili z dużymi nadziejami względem „Trumpflacji”, mieszanymi emocjami w stosunku do rynków wschodzących oraz obawami o klimat polityczny w Europie. Po pierwszym kwartale widać, że rządzenie z Białego Domu nie jest takie łatwe, jak się Trumpowi wydawało; przyspieszenie globalnego ożywienia ma dominującą siłę sprawczą dla aktywów emerging markets; poparcie dla eurosceptyków nie jest takie duże, jak się obawiano. Dodatkowo na powierzchnię wypłynęły spekulacje o zmianie polityki ECB, a Brexit stał się faktem. Podczas gdy wydarzenia te rozminęły się z naszymi oczekiwaniami na koniec marca i skłaniają nas do rewizji niektórych prognoz na to półrocze, generalnie nie widzimy przesłanek do rewizji długoterminowych prognoz.

Inflacja konsumencka w Eurolandzie wyhamowała z 2,1 do 1,5 proc. przy prognozie zakładającej spadek dynamiki do 1,8 proc. r/r. Inflacja bazowa była jedynie 0,7 proc. wyższa niż rok temu. Rynek zakładał odczyt na poziomie 0,8 proc. r/r. Tym samym potwierdziły się sygnały z niemieckiej i hiszpańskiej gospodarki, które napłynęły na rynek wczoraj. Taki stan rzeczy przekłada się na skromną reakcję. EUR/USD tuż przed publikacją był tuż poniżej 1,07, obecnie jest przy 1,0690. Wsparcie wyznacza wczorajszy dołek 1,0670. Słabość presji inflacyjnej w marcu nie daje podstaw by rynek dyskontował szybką normalizację polityki przez ECB.

NZD/USD pogłębił zniżkę i przebił wsparcie przy 0,6990 (dołki z 24 i 29 marca oraz zniesienie Fibonacciego 50 proc.). Kolejnym wsparciem jest kolejne zniesienie, czyli 61,8 proc. przy 0,6965, jednak nie powinno sprawić dużego problemu rynkowi niedźwiedzia. Uważam, że w nieco dłuższym terminie kurs osiągnie marcowe minima przy 0,6890. Oporu należy szukać przy 0,7060, gdzie wypadają zniesienia Fibonacciego 38,2 proc. i 50 proc.

Wczorajsze dane o inflacji z Niemiec i Hiszpanii to silne rozczarowania słabością presji cenowej. Odczyty z Francji nie potwierdzają wprawdzie dezinflacyjnych tendencji, ale szanse na zgodny z konsensusem odczyt dla całej strefy euro na poziomie wskaźnika HICP są właściwie pogrzebane. Prawdziwym ciosem w siłę euro może się jednak okazać niska dynamika inflacji bazowej.