Rynek & Raporty

Usunięto zdanie o zewnętrznych czynnikach ryzyka. EUR/USD jest przy 1,1275. Fed widzi siłe rynku pracy pomimo nieco słabszego wzrostu.

Dość istotne, a na pewno bardzo ciekawe będzie to ilu decydentów zdecyduje się nie poprzeć treści dzisiejszego Komunikatu. Śmiało możemy przyjąć, że na taki krok zdecyduje się Esther George z Kansas City Fed, która optuje za szybkimi podwyżkami. Jeśli w jej ślady pójdą inni przedstawiciele frakcji jastrzębi (Bullard, Mester) to będzie to dowód na pogłębiającą się rozbieżność zdań w FOMC. Jeśli, któryś z gołebi będzie oponował sugerując, że konieczne jest łagodzenie (mało prawdopodobny scenariusz), to będzie to czynnik wyraźnie zmniejszający szansę na szybkie podwyżki.

Rynek nie wycenia w pełni, że w tym roku dojdzie do choćby jednej podwyżki stóp. A przecież Fed w grudniu sugerował, że mogą być ich cztery a w marcu, że do końca 2016 roku koszt pieniądza wzrośnie dwukrotnie. Dziś oczywiście do podwyżki nie dojdzie. Jako ciekawostkę dodajmy, że wyższe jest nawet prawdopodobieństwo cięcia (sic!), które szacowane jest na 2 proc. Szanse na czerwcową podwyżkę wynoszą obecnie zaledwie 20 proc. Fed nie podniesie stóp nie doprowadzając wcześniej do sytuacji, w której podwyżka jest przynajmniej w 2/3 wyceniona w momencie jej ogłaszania. Rodzi to poważne implikacje.

Przed miesiącem Janet Yellen bagatelizowała siłę bazowych wskaźników inflacyjnych w USA mówiąc, że Fed musi zobaczyć trwalsze dowody, że nie jest to tendencja tymczasowa. Nie potwierdziły tego ani dane o dynamice wynagrodzeń publikowane jako część raportu z rynku pracy na początku każdego miesiąca, ani tym bardziej wskaźniki inflacyjne za marzec. Dynamika inflacji konsumenckiej i bazowej na poziomie r/r rozczarowała i przestała rosnąć. Fed nie dostał zatem w ostatnim miesiącu argumentów za tym, że nasilenie tendencji inflacyjnych w cenach bazowych jest trwałe.

Siła waluty to temat tabu dla bankierów centralnych. Otwarcie i głośno utyskiwać mogą na nią decydenci ze Szwajcarii, Australii czy Nowe Zelandii. W końcu w każdym z tych przypadków w ostatnich latach osiągnięto skrajne przewartościowanie w świetle fundamentalnych teorii kursu walutowego. Ostatnia słabość dolara musi jednak wywoływać uśmiech na twarzy decydentów i przede wszystkim eksporterów boleśnie odczuwających aprecjację amerykańskiej waluty, która kulminacyjny punkt osiągnęła na początku 2016 roku. Szczególnie istotna jest skala osłabienia względem walut głównych partnerów handlowych: Kanady i Meksyku (oba państwa łącznie odpowiadają za jedną trzecią eksportu USA). Można zatem powiedzieć, że siła dolara nie stanowi obecnie przeszkody na drodze do przyszłych podwyżek stóp.

Fed we wrześniu 2015 roku i na początku roku obecnego przestraszył się wpływu załamania na rynkach i zacieśnienia warunków finansowych na tempo wzrostu. Korekta na globalnych giełdach – choć bardzo dotkliwa – okazała się krótka. Indeks warunków finansowych swoje minima osiągnął w lutym i bardzo silnie odbił. Oddaje to też zachowanie indeksu S&P 500, który od lutowych dołków odbił ponad 15 proc. Kurs juana będący odzwierciedleniem stabilności chińskiego systemu finansowego również jest stabilny. CNY stopniowo się umacnia zgodnie z szerszym antydolarowym sentymentem (w końcu od kilku miesięcy celem jest zachowanie stabilności nie USD/CNY, ale wartości względem koszyka walut). Czynnik rynków finansowych nie powinien zatem tak mocno jak poprzednio niepokoić decydentów.

Już o 20:00 decyzja Fed ws. poziomu stóp procentowych. Wydarzenie to spowoduje z pewnością podwyższoną zmienność na parach z USD oraz indeksach giełdowych. Poniżej przedstawiamy aktualne poziomy wsparć i oporów na najważniejszych instrumentach.

Notowania indeksu WIG 20 przebiły psychologiczne wsparcie przy 1900 pkt. Kurs aktualnie testuje kolejne wsparcie w okolicach 1890 pkt., gdzie znajdziemy lokalne dołki z 7 i 12 kwietnia.