Rynek & Raporty

O 10:15 rozpoczyna się wystąpienie publiczne Martina Weale’a z Banku Anglii. Tematem przemówienia jest wpływ Brexitu na politykę monetarną. W ostatni piątek na rynek trafił komentarz (pierwotnie udzielony 30 czerwca) głównego ekonomisty BoE Andy’ego Haldane’a, zdaniem którego sytuacja zmierza do konieczności „użycia młota do zmiażdżenia orzecha”, co podniosło oczekiwania na bardziej zdecydowane działania BoE na posiedzeniu w sierpniu. W weekend stanowisko to wzmocniły słowa innego członka Komitetu Polityki Monetarnej – Gertjana Vlieghe. Vlieghe (który w zeszłym tygodniu chciał cięcia stopy procentowej) powiedział, że „popierał szybkie cięcie stopy procentowej, które w sierpniu będzie uzupełnione przez pakiet dodatkowych narzędzi”. W tym kontekście dzisiejsze przemówienie Weale’a nabiera dodatkowego znaczenia.

Powstrzymanie tureckiego puczu w Turcji w weekend udaremnia skok awersji do ryzyka na rynkach finansowych. Business as usual, chciałoby się rzec. Biedny w wydarzenia tydzień może przynieść kontynuację trendów. Jen i funt pozostają słabe, dolar australijski i akcje są silne, a dolar amerykański szuka miejsca gdzieś po środku. Po decyzji Fitch odrobina ulgi dla złotego.

GDPNow, model wzrostu PKB USA przygotowywany przez oddział Fed z Atlanty, obecnie wskazuje na 2,4 proc. zannualizowanej dynamiki w II kwartale 2016 r. Jest to wzrost z 2,3 proc. szacowanych 12 lipca. Zmiana została wywołana przez rewizję realnego wzrostu wydatków konsumpcyjnych (z 4,3 proc. do 4,5 proc.) w oparciu o dzisiejsze dobre dane o sprzedaży detalicznej za czerwiec. Wskazania GDPNow są używane do budowy oczekiwań względem kondycji gospodarki, choć model jest bardzo zmienny pod wpływem kolejnych odczytów napływających z gospodarki. Rynek FX nie reaguje na dane – EUR/USD krąży wokół 1,1060.

Jeszcze w poprzednim tygodniu solidny raport z rynku pracy USA stał się iskrą dla rozpalenia globalnego apetytu na ryzyko, a w tym tygodniu japońskie władze zaczęły podrzucać chrust pod ogień. Czy z czasem będą palić pieniędzmi (zrzucanymi z helikoptera?), to się okaże na jesieni, ale rynek walutowy nie czeka i już ucieka od jena. Szybko wybrany nowy rząd w Wielkiej Brytanii pozwala zapomnieć o Brexicie i nawet Bank Anglii nie spieszy się z reakcją. Tryb „risk-on” jest rozgrzany, cierpią jen i inne bezpieczne aktywa, funt ma chwilę ulgi.

Przemijający tydzień można opisać w trzech słowach – odwrót dolara nowozelandzkiego. Notowania NZD/CAD z impetem odbiły się od strefy oporu ulokowanej w okolicach poziomu 0,9500. Składa się na nią kilka istotnych czynników analizy technicznej, które jak widać z powodzeniem powstrzymały dalszą zwyżkę kursu.

Indeks sentymentu konsumentów mierzony przez Uniwersytet Michigan okazał się gorszy (89,5) od oczekiwań (93,5). Pozytywnym wydźwiękiem jest podwyższenie prognozowanej rocznej inflacji z 2,6 proc. do 2,8 proc. Mieszane dane nie wpływają na dolara amerykańskiego. Kurs EUR/USD oscyluje wokół 1,1088.

Produkcja przemysłowa zaskoczyła pozytywnym wynikiem (0,6 proc. vs. prog. 0,3 proc.). Zrewidowane zostały także poprzednie odczyty do -0,3 proc z -0,4 proc. Dane te są pozytywne, w szczególności w połączeniu z zeszłotygodniowym dobrym raportem NFP i dzisiejszą sprzedażą detaliczną. EUR/USD spada ponad 30 pipsów do 1,1080.

Duże lepsze od oczekiwań wyniki sprzedaży detalicznej przyciągają największą uwagę. Szczególnie sprzedaż bazowa (wliczana do PKB) pozytywnie zaskoczyła wzrostem o 0,5 proc. m/m (prog. 0,3 proc.). Inflacja bazowa wypadła nieco lepiej (2,3 proc.), jedynie ogólny CPI utrzymał się na 1 proc. Reakcja USD na razie skromna – EUR/USD i USD/JPY ruszyły się o 20-30 pipsów. Na rynku długu rentowności 10-letnich obligacji skarbowych USA wzrosły o 2 pb do 1,56 proc.

Wyniki spółki Citigroup za drugi kwartał wypadły lepiej od oczekiwań. Zysk za akcję wyniósł 1,24 USD vs. prog. 1,10 USD.