Rynek & Raporty

Rynek zakładał stabilny wynik nastrojów niemieckich przedsiębiorców, a dostał skok optymizmu. Odczyt na poziomie 109,5 jest najwyższym od maja 2014 r. W szczegółowych danych poprawa dotknęła wszystkich sektorów z największymi zmianami w produkcji i handlu. Wyższe odczyty widać zarówno w ocenie bieżącej, jak i oczekiwaniach. EUR/USD wzrósł po danych z 1,1230 do 1,1240, ale ma problemy z pociągnięciem dalej ruchu.

Mając za sobą posiedzenia głównych banków centralnych, rynek szuka nowych temat do przykucia uwagi. Ryzyka związane z wyborami prezydenckimi w USA wysuwają się na czele, a atmosfera w najbliższych godzinach będzie podgrzewana przez pierwszą debatę na linii Clinton-Trump. Rynki finansowe na razie pozostają w zawieszeniu.

Stabilny eurodolar i USD/JPY nie powinny złudzić inwestorów - w przestrzeni G-10 panowała dziś duża zmienność. Należy przede wszystkim odnotować przecenę dolar kanadyjskiego pod wpływem załamania cen ropy (baryłka WTI tanieje już 4 proc. i kosztuje 44,50 USD) oraz niższej od oczekiwań dynamiki inflacji. Funt został drastycznie przeceniony ze względu na nawracające obawy o wpływ brexitu na gospodarkę i politykę pieniężną. Bardzo słaba była też kolejna ryzykowna waluta - dolar nowozelandzki.

EUR/PLN wychodzi ponad 4,30. Koniec tygodnia w tych okolicach sugeruje, że przyszły tydzień przyniesie osłabienie polskiej waluty.

Od dłuższego czassu rynek śledzi wskazania modeli obliczających dynamikę PKB USA w czasie rzeczywistym na podstawie napływających danych. Popularnijeszym jest ten obliczany przez oddział Fed z Atlanty (mówi obecnie o dynamice PKB na pułapie 2,9 proc.). Drugi z nich, skonstruowany przez nowojorski oddział został dziś zaktualizowany i zrewidowany w dół. W trzecim kwartale gospodarka ma rozwijać się w tempie 2,3 proc. (poprzednio 2,8 proc.) Szacunki na czwarty kwartał zostały obniżone z 1,7 do 1,2 proc. To co łączy oba wskaźniki to jednoznaczne sugerowanie słabnięcia impetu wzrostu gospodarczego.

Na weekend mamy dla Państwa lekturę inwestycyjną.

W mijającym tygodniu ani Fed, ani Bank Japonii, nie zaserwowali istotnej niespodzianki i rynki powróciły do tego, co tak kultywowały w wakacje – pogoń za stopą zwrotu. Tym razem może być jednak inaczej, gdyż istotny czynnik ryzyka czyha tuż za rogiem. Rynki jeszcze nie zabrały się są wycenę strachu przed wyrobami prezydenckimi w USA, a to nie pomoże ryzykownym aktywom.

Eric Rosengren w środę chciał podwyżek stóp razem z Lorettą Mester i Esther George. Z tej trójki to jego stanowisko było największym zaskoczeniem. Dziś tłumaczy on swoje stanowisko w specjalnym oświadczeniu. Potwierdzają się domysły, że za chęcią podniesienia kosztu pieniądza kryją się obawy o narastanie nierównowag w systemie finansowym. Jednocześnie reprezentant Boston Fed podkreśla, że nadal jest zwolennikiem jedynie umiarkowanych i bardzo stopniowych podwyżek. Z punktu widzenia wyników głosowań FOMC każe to mimo wszystko zaliczyć go do grona jastrzębi, ale przede wszystkim dlatego, że ani w 2017 ani 2018 roku nie dysponuje on prawem głosu. Tym samym jego zapatrywania na optymalny kształt polityki w dłuższym horyzoncie nie mają dużego znaczenia. Liczy się tu i teraz – czyli to, że głosował za podwyżką.

Po siedmiu spadkowych świecach przychodzi czas na wzrosty EUR/PLN. Zakończenie tygodnia powyżej 4,29 będzie otwierać drogę do powrotu ponad 4,30 i kilkugroszowej zwyżki. Dodajmy, że kurs dziś rano schodząc na nowe lokalne minima niemalże zrealizował równość fal spadkowych oraz dotarł do linii łączącej minima z ostatniego roku, co oczywiście zwiększa prawdopodobieństwo wygenerowania wzrostowego impulsu.