Poziomy wsparcia i oporu
Poziomy wsparcia i oporu są bardzo powszechnie używane w analizie technicznej, by ustalić kiedy ruch kursu zgodny z trendem lub przeciwny do niego prawdopodobnie rozpocznie się lub zakończy.
Poziomy wsparcia i oporu to poziomy kursu o znaczącej istotności, udowodnionej przeszłymi konsolidacjami lub odbiciami kursu. Uznaje się je za poziomy, w których popyt i podaż równoważą się. Przykładem wsparcia lub oporu mogłaby być linia trendu, którą ceny wielokrotnie testują i która ogranicza kurs w długim okresie. O kursach mówimy, że testują dany poziom wsparcia lub oporu. Nieudany test oznaczałby zakończenie próby przełamania poziomu wsparcia lub oporu i powrót do trendu.
- Poziom wsparcia – poziom, przy którym interesy kupujących równoważą się z interesami sprzedających. Wsparcie zaznacza się na cenach niższych od rynkowych, dlatego czasem mówi się o „wsparciu pod rynkiem”
- Poziom oporu – poziom, przy którym interesy sprzedających równoważą się z interesami kupujących. Opór zaznacza się na cenach powyżej rynkowych
- Konsolidacja – ma miejsce, gdy rosnące ceny trafią na opór, lub spadające na wsparcie. Rynek często utrzymuje wtedy przez pewien czas zbliżony kurs, poruszając się w obie strony jedynie o niewielkie wartości, aż interesy sprzedających i kupujących nie zostaną rozwiązane i nie nastąpi odwrócenie lub kontynuacja wcześniejszego trendu
Wsparcie i opór mogą występować na poziomach przeszłych odpowiednio minimów i maksimów. Czym dłuższy okres czasu, w którym dany poziom cen stanowi opór lub wsparcie, tym większe jego znaczenie. Historyczne maksimum jest zdecydowanie istotniejsze od maksimum godzinnego. Podobnie linia trendu wyznaczona na podstawie kursów z kilku ostatnich dni jest istotniejsza od tej wyznaczonej na podstawie kwotowań z ostatnich godzin.
Przy odwróceniu trendu, siła danego poziomu wsparcia lub oporu zależy od jego istotności w okresie poprzedzającego trendu. Ważny poziom wsparcia z okresu wzrostów może stać się w przyszłości ważnym oporem, gdyby kurs trwale spadł poniżej jego poziomu.
Poziomy zniesienia Fibonacciego
Poziomy zniesienia Fibonacciego są kolejnym niezwykle popularnym narzędziem analizy technicznej służącym do mierzenia zniesienia ruchu kursu i przewidywania skali potencjalnej korekty przed powrotem do przedniego trendu. Poziomy zniesienia Fibonacciego wyznaczane są na podstawie liczbowych proporcji wyznaczonych przez matematyka Leonardo z Pizy w XII wieku, który zauważył, że niezwykle często powtarzają się one w naturze.
Poziomy zniesienia Fibonacciego to 23,6%, 38,2%, 50%, 61,8% i 76,4%. Najbardziej znaczące z nich to 38,2% i 61,8%, podczas gdy znaczenie poziomu 76,4% jest drugorzędne. Wielu inwestorów monitoruje te procentowe poziomy, jako zaznaczające potencjalny koniec zniesienia i powrót do poprzedniego trendu. Jeśli zniesienie zatrzyma się na poziomie Fibonacciego, wielu inwestorów otworzy pozycje zgodnie z pierwotnym trendem.
