Analiza tych czynników wskazuje jednak, że dominująca na rynku narracja może być krótkowzroczna. Zima dopiero się rozpoczęła, a doświadczenia poprzednich lat sugerują, że przed rynkiem prawdopodobnie jeszcze kilka okresów silnego ochłodzenia. Według szacunków BNEF, przy średnim tempie opróżniania magazynów z ostatnich dziesięciu sezonów zimowych, europejskie zasoby mogłyby spaść do około 30% do końca sezonu grzewczego. Co więcej, pojedynczy silniejszy epizod chłodów już pod koniec grudnia mógłby obniżyć poziom zapasów do około 28% na koniec marca, co znacząco ograniczałoby margines bezpieczeństwa.

Dodatkowym czynnikiem ryzyka jest sytuacja na rynku amerykańskim. Ceny gazu w USA wzrosły ostatnio do trzyletniego maksimum, osiągając w przeliczeniu około 14,8 EUR za MWh. To doprowadziło do najmniejszej od trzech lat różnicy cenowej między TTF a Henry Hub, co z ekonomicznego punktu widzenia obniża atrakcyjność eksportu LNG z USA do Europy. Po uwzględnieniu kosztów, większość obecnej różnicy cen zostaje bowiem "skonsumowana" przez koszty logistyczne. Jeżeli więc europejskie ceny pozostaną tak niskie, a różnica cenowa z USA będzie minimalna, napływ LNG może się wyraźnie zmniejszyć w momentach, gdy Europa będzie najbardziej potrzebowała dodatkowych wolumenów.

W rezultacie obecna „świąteczna” beztroska rynku może okazać się złudna. Połączenie niskich zapasów, wysokiej zmienności temperatur, wąskiej różnicy cenowej między rynkami oraz możliwych ograniczeń w dostawach LNG tworzy strukturalne ryzyko gwałtownego wzrostu cen w razie nadejścia kolejnej fali chłodów. Europejski rynek gazu pozostaje więc podatny na nagłe przeszacowanie ryzyka — a obecne wyceny mogą nie odzwierciedlać realnej  sytuacji podażowo-popytowej.