Jednym z kluczowych czynników przemawiających za dalszym luzowaniem jest spadek inflacji. Inflacja HICP w najbliższych  miesiącach prawdopodbnie wyraźnie spadnie poniżej celu EBC wynoszącego 2 proc., przynajmniej przejściowo. Głównym czynnikiem dezinflacyjnym będą niższe ceny energii w porównaniu z ubiegłym rokiem, które z opóźnieniem przekładają się także na inflację bazową. Spowolnienie wzrostu cen usług, obserwowane już od pewnego czasu, również może się utrzymać. Dodatkowo, amerykańskie cła mogą przekierować część azjatyckiego eksportu do Europy, co zwiększy konkurencję i wywrze dalszą presję na obniżenie cen.

Warto także zwrócić uwagę na fakt, że umacniające się euro działa dezinflacyjnie poprzez obniżenie cen importowanych dóbr. Na koniec czerwca kurs EURUSD znajdował się tuż poniżej poziomu 1,18, co oznacza wzrost wartości euro o około 10 proc. w porównaniu z poprzednim rokiem. W ujęciu szerokim (wobec koszyka 41 walut) aprecjacja euro wyniosła około 5 proc. Kilku przedstawicieli Rady Prezesów wyraziło już zaniepokojenie zbyt silnym umocnieniem wspólnej waluty, a wiceprezes EBC, Luis de Guindos, określił poziom powyżej 1,20 jako „skomplikowany”.

Główna stopa proce. w strefie euro oraz miary inflacji, źródło: Bloomberg

Z kolei po stronie realnej gospodarki obraz również nie napawa optymizmem. Dane za drugi kwartał sugerują stagnację w strefie euro, a prognozy na trzeci kwartał nie wskazują na znaczące odbicie. Sam bank centralny spodziewa się nawet lekkiego spadku aktywności gospodarczej, a niektórzy członkowie Rady wskazują na przeważające ryzyka po stronie negatywnej. W konsekwencji rośnie liczba głosów opowiadających się za bardziej stymulacyjną polityką monetarną.

Mimo tych argumentów, decyzji o obniżce stóp w lipcu raczej nie należy się spodziewać. Po ośmiu kolejnych cięciach stóp, EBC prawdopodobnie zdecyduje się na chwilową pauzę. W miarę zbliżania się kosztu pieniądza do poziomów neutralnych – tj. takich, które nie stymulują ani nie hamują gospodarki – wewnętrzna debata w Radzie Prezesów nabiera intensywności. Przykładem może być stanowisko Roberta Holzmanna, przedstawiciela Austrii, który jako jedyny głosował przeciwko ostatniej obniżce.

Dodatkowym argumentem za odroczeniem decyzji jest wysoki poziom niepewności otoczenia makroekonomicznego – m.in. konflikt na Bliskim Wschodzie oraz trwający spór handlowy z USA. Wobec tego najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest oczekiwanie na wrześniowe posiedzenie, podczas którego EBC opublikuje nowe projekcje makroekonomiczne i dopiero wtedy podejmie decyzję o ewentualnym dalszym luzowaniu.

W świetle powyższych uwarunkowań, rynek powinien przygotować się na kontynuację gołębiego tonu EBC, lecz bez natychmiastowych działań. Wrześniowe posiedzenie zapowiada się jako kluczowy moment dla przyszłej ścieżki stóp procentowych w strefie euro.