Wydźwięk przemówienia prezesa RBA Phillipa Lowe’a trzeba interpretować jako dobrze wyważony. Z jednej Lowe powtórzył za protokołem z ostatniego posiedzenia banku, że perspektywom dynamiki wynagrodzeń towarzyszy wysoka niepewność i dopóki płace pozostają niskie, hamuje to presję inflacyjną. W efekcie nie ma obecnie podstaw do zmiany nastawienia polityki pieniężnej w krótkim terminie. Z drugiej strony dodał, że jeśli gospodarka będzie się rozwijać w zakładanym przez bank tempie, kolejny krok w polityce stóp procentowych jest bardziej prawdopodobny w górę. Ta deklaracja mogła być rozczarowaniem dla tej części rynku, która spodziewała się większego nakreślenia zagrożeń, prze które nie można byłoby wykluczyć powrotu do obniżek stopy procentowej.

W temacie inflacji Lowe stwierdził, że oczekuje tylko powolnego jej wzrostu i utrzymywania się poniżej historycznej średniej jeszcze przez jakiś czas. Z jego słów nie wynika silne przeświadczenie, aby warunki w gospodarce prędko zmieniły się w stronę umożlwiającą zwrot w polityce pieniężnej. W rezultacie trudno jest odbierać dzisiejsze wystąpienie jako czynnik skłaniający do podwyższenia oczekiwań na podwyżkę stóp procentowych w którymś momencie w przyszłym roku. A jeśli tak, to reakcja AUD więcej mówi o niezrealizowanych oczekiwaniach uczestników rynku. „Rajd ulgi” prawdopodobnie ma w sobie więcej z domykania krótkich pozycji w AUD niż zawierania świeżych długich pozycji. Stanowisko RBA pozostaje wyraźnie neutralne, co z czasem będzie coraz mocniej kontrastować chociażby z zacieśnianiem polityki Fed, czy redukcja ekspansji monetarnej ECB. W bliższym sąsiedztwie nawet stanowisko banku centralnego Nowej Zelandii wskazuje wyższą skłonność do podwyżek.

Z tego względu jesteśmy nie uważamy, aby umocnienie AUD miało być utrzymane na dłużej i oczekujemy powrotu do osłabienia, kiedy rynek ponownie zacznie pozycjonować się pod dywergencje w polityce pieniężnej.